Ted, bedankt voor je mooie speech.
Ik vond dat ik toch nog even iets moest schrijven over Jeannette, een uniek mens. Of topwijf, zoals ze zelf zou zeggen.
Ted heeft het er al over gehad, maar Jeannette hield van mensen, en vooral van de gewone man (en vrouw), waar ze zich haar hele leven voor heeft ingezet. Natuurlijk in haar werk, maar bijvoorbeeld ook door tot het einde actief te zijn voor de sociaal-democaratische ouderen, de krasse knarren, en het Longpunt. En bedenk eens hoe bijzonder het is dat een vrouw die zelf niet schaakt jaren vrijwilliger is bij een schaakclub, ook wanneer haar dochter niet meer op die schaakclub zit. Wij hebben het lang vanzelfsprekend gevonden dat je een luisterend oor was, een goed gesprek of een flauwe schaterlach, maar dat was het niet.
Ze heeft me in de loop der jaren meerdere malen advies gegeven en meegedacht over hoe ik zelf dingen moest regelen in mijn leven, en heeft deze eeuw voor zover ik weet al mijn voorstellingen, projecten en presentaties gezien. Ik heb zelfs een workshop voor het Longpunt mogen geven, die ook nog goed betaald werd.
Wij gingen regelmatig wandelen, in de duinen of naar een stad - eerst met de trein naar Maastricht bijvoorbeeld, en dan een tocht door de stad - met discussies over politiek, kunst, maarschappij, of gewoon roddelen over wederzijdse kennissen. Later werd dat moeilijker, maar we konden nog wel naar een museum - veel bankjes - onze jaarlijkse erwtensoep op de pier in Scheveningen, afgelopen jaar met de rollator in de tram, of gewoon even op de koffie.
Zelfs toen spreken teveel moeite kostte in de laatste weken wilde ze nog buiten haar te klein geworden circel treden en op de hoogte blijven van wat er speelde; altijd interesse voor de anderen. Ze vroeg om een uitgebreid verslag. Luisteren, SMS'en en mailen ging nog, en dus heeft ze pas nog de laatste roddels over DSC meegekregen.
Ik zal proberen die interesse en compassie als voorbeeld voor mezelf te zien.
__________________ http://inargenti.nl voor mijn muziek ♪
|