Untagonklik
Erelid
geregistreerd: 07-03-2002
aantal berichten: 3279
|
|
Helaas bereikte ons het droevige nieuws dat René Torenstra dit weekend is overleden. Hij is slechts 50 jaar geworden. Onze gedachten en steun gaan uit naar zijn familie, vrienden en bekenden.
QuoteAan de vrienden, familie, collega's en kennissen van Rene Torenstra.
Delft, 14 oktober 2019
Beste mensen,
Door middel van dit bericht wil ik jullie op de hoogte brengen van het schokkende en zeer droevig nieuws. René is overleden.
Op vrijdag hebben we een aantal malen tevergeefs gebeld en de beslissing genomen om bij hem langs te gaan.
Zaterdag vroeg in de middag heb ik hem gevonden in zijn muziek/werkkamer. Waarschijnlijk is hij vrijdag overdag overleden, er brandde geen verlichting in de kamer toen in binnen kwam, en donderdag hadden buren hem nog gezien.
De schouwarts gaf als stellige diagnose een hartinfarct. Volgens de arts is de dood tijdens de val onmiddellijk ingetreden en heeft hij niet geleden.
Een volstrekt onwezenlijke situatie,
Jan Torenstra - vader van René
Er wordt afscheid genomen van René op zaterdag 19 oktober om 10:00 uur in de aula van Crematorium Iepenhof, Hoflaan 18 in Delft. Na afloop is er gelegenheid elkaar te ontmoeten en herinneringen te delen in de ontvangstkamer van Iepenhof.
In memoriam
This post has been edited 4 time(s), it was last edited by Corniel on 17-10-2019 at 13:01.
|
|
15-10-2019 18:55 |
|
Corniel
webcommissie
geregistreerd: 28-01-2002
aantal berichten: 4466
|
|
G#dv# '#rd#m^! Soms slaat het leven je genadeloos hard in je gezicht. Het bericht van jouw dood was zo# '#n moment. Mensen van 50 die vol in het leven staan gaan niet dood. Zeker jij niet...
Ik weet nog goed dat ik je het eerst tegen kwam op de club. Je was nog niet zo lang lid van DSC toen wij elkaar in september 2003 voor het eerst achter het bord troffen. Het was een nogal rommelige pot, een Sveshnikov, die wij allebei destijds met enthousiasme speelden (het werd bizar genoeg remise).
Wat ik toen niet wist, dat er daarna nog 16 partijen zouden volgen. We besloten elkaar in een tweekamp (over tien ronden) te bestrijden, die jij omdoopte tot de Strijd der Titaantjes. En nadat je dit overtuigend won, volgende er nog een, die ik gedesillusioneerd opgaf na vijf ronden. Je bleek een moeilijk te kloppen schaker, met een uitmuntende voorbereiding. In totaal won je 9 keer, ik 5 en speelden we 3 maal gelijk.
In die tijd was schaken de belangrijkste bijzaak in ons leven, en omdat we die potjes bij elkaar thuis speelden, leerden we elkaar goed kennen. Met plezier denk ik terug aan die momenten dat je bij mij thuis achter de piano kroop. Van Chopin, via Rachmaninov, Jazz (in vele variaties, je specialiteit) tot Beat It van Micheal Jackson; je was echt extreem goed.
Maar na een biertje, en soms een game op de Playstation, kwamen de mooie verhalen. Over je opa, met wie je jaren in een huis woonde, die zoveel erwtensoep maakte (met een hele varkenspoot), dat de ingevroren delen pas ergens in de zomer allemaal opgegeten waren. Je muzieksnabbels met Gerard Joling, die geen blad voor de mond nam, en zorgden dat jullie als sessie-muzikanten in ieder geval een lollige avond hadden.
Over een aspirant-student aan het conservatorium die zonder drumstokken kwam opdagen, en nog nooit gedrumd bleek te hebben: Huh, dat gingen jullie mij toch leren?# ''#. En het verhaal achter de foto uit je studententijd die op je kast stond; jij verkleed als bruidengom tijdens een schijn-huwelijksfeest in maffiosi-stijl, het leven was immers een feestje.
Een van de meest tekenende dingen die je ooit opdiste was hoe je, toen je net was begonnen met hardlopen, van Delft naar Leiden liep. Gewoon omdat het kon. Want dat was je ook: Iemand die altijd volledig voor iets ging.
Kort na het einde van de tweede tweekamp verhuisde ik naar Leiden. Een derde tweekamp kwam er dus niet. De leuke gesprekken aan de bar wel. Maar nu niet meer. Ik ga je missen...
__________________ stukken in het gras
ik zag stukken in het gras - en paarden grazen
en een zwarte dame
ik hoopte - dat jij het was
|
|
16-10-2019 20:36 |
|
Lito van Reede
forumlid
geregistreerd: 16-03-2010
aantal berichten: 16
|
|
Wanneer ik dit niet zó had gelezen, had ik het niet geloofd. René, de pianist, musicus, die op het conservatorium had gestudeerd. En daar ook van Bob Brookmeyer les had gehad. En dus ook van jazz hield en dan met name van Bill Evans. Tenminste, wat ik hier noem, zal maar een heel klein detail zijn van een veel groter weten en beleven, dat hij in zich droeg. René, een persoon, die op een veel hoger register functioneerde en daarbij bescheiden bleef. Hier, bij DSC, heb ik hem stapje voor stapje leren kennen. Toen ik er later even tussenuit was, heeft hij mij uitgenodigd voor een Kroegloperstoernooi. Uitgerekend René, die zoveel beter schaakte …; ik was toen blij vereerd.
Maar het ging tóch allemaal zo veel beter met zijn baan op een muziekschool in Waddinxveen. En dan nu opeens deze volkomen onverwachte realiteit.
Het doet pijn te weten René niet meer tegen te mogen komen. Opeens zijn er volop herinneringen aan een warm en fijngevoelig mens. Iemand die bij mij, blijkbaar, ook een snaar heeft geraakt. De enige zal ik zeker niet zijn.
Aan zijn naasten, waarvan wij natuurlijk Jan kennen: heel veel sterkte en kracht !
This post has been edited 1 time(s), it was last edited by Lito van Reede on 16-10-2019 at 23:54.
|
|
16-10-2019 20:57 |
|
|