Een nieuw systeem spelen is altijd lastig. Dat bleek gisteravond wel in mijn partij tegen Kees van der Meer: ik speelde voor het eerst een nieuwe opstelling tegen zijn lijfvariant. Ik had er wel eens wat over gelezen, maar had het nooit serieus bestudeerd.
Dat had me duur kunnen komen te staan: na een zet of vijftien had Kees alles waar een zwartspeler van droomt: centraal overwicht, materiaal voordeel, meer bedenktijd.
Maar dan blijkt schaken toch een moeilijke sport. Om een punt binnen te halen moet je echt heel nauwkeurig blijven spelen, en de tegenstander geen kans meer geven.
Twee kleine onnauwkeurigheden van Kees gaven me twee pionnen voor het stuk en rommelkansen, en 5 zetten later stond de zwarte koning ineens mat op f6! Ontsnapt dus.
Ter verdediging van beiden: het was een enorm ingewikkelde partij, waarin dus de kans op fouten groot was. Dat beide partijen van die kansen op fouten ruim gebruik maakten leverde een spektakelstuk op. Dus een leuke partij, die ook heel anders had kunnen (moeten?) aflopen.
__________________ "Lord, save us from the people that think they have all the answers, for they know not the questions."
This post has been edited 1 time(s), it was last edited by Ted on 22-11-2011 at 12:30.
|