De jeugdschakers van DSC11 kunnen tevreden terugkijken op hun wedstrijd tegen RSC-Belgisch Park 3. Het leek een whitewash te worden, maar uiteindelijk werden er nog 2 bordpunten binnengesleept: 2-4.
De Scheveningers kwamen sterk uit de startblokken. Al binnen een half uur ging Peter van den Berg van het bord.
Toen niet veel later ook Victoria Pelova en Marfa Blanter de problemen niet meer konden bolwerken tekenden zich donkere wolken af boven/in de filmzaal.
De tegenstander van Jason van Oudheusden was er kennelijk niet gerust op - of zeer galant - en bood met een duidelijk betere stelling remise aan. Jason begreep dat de wedstrijd verloren was en pakte dit halfje gretig aan.
De resterende borden waren een lastig verhaal: Teun van der Klugt had in de opening een pionnetje verloren en stond dit met het resterende Dame-eindspel nog steeds achter. Zijn tegenstander had ook een mooie vrijpion. Bij goed spel ruim binnen de remisemarge, maar voor onervaren spelers zeker niet eenvoudig.
Roel Vos stond meer dan een pion achter, maar had daar als enige DSC-er wel lange tijd het beste van het spel voor. Langzaam maar zeker verdampte de compensatie, en het was zijn tegenstander die het initiatief leek over te nemen.
Totdat Roel een luid hoorbaar Huh?! ten gehore bracht: zijn tegenstander had spontaan (of onder enige resterende stellingsdruk) zijn dame en-prix gezet. Roel keek nog eens goed, en nog eens, hij had het toch niet verkeerd gezien? Toen hij de dame sloeg gaf zijn tegenstander verbouwereerd op.
Teun had het zichzelf inmiddels behoorlijk lastig gemaakt: hij had een pion weggegeven op de damevleugel. Tot overmaat van ramp gaf hij vervolgens ook het promotieveld weg. Hij loerde nog op een tegentruc, en vond die! Door één onnauwkeurigheid van zijn tegenstander vond hij alsnog eeuwig schaak. Daar konden de twee dames van zijn tegenstander niets meer aan veranderen.
En zo werd het alsnog 2-4. Zicht- en hoorbaar opgelucht verlieten de spelers van DSC11 de speelzaal...
This post has been edited 1 time(s), it was last edited by Corniel on 01-11-2011 at 12:42.
Originally posted by Corniel
Als arbiter had ik geen kind aan ze. Twee strenge blikken richting babbelende en aan hun snacks friemelende spelers was genoeg.