DSC wint HSB snelschaakkampioenschap voor clubteams |
|
DSC heeft in Wassenaar het HSB snelschaakkampioenschap voor clubteams op haar naam geschreven. Het eerste team eindigde weliswaar in matchpunten op gelijke hoogte met titelverdediger Bobby Fischer/Wassenaar 1, maar had aanmerkelijk meer bordpunten.
De reis naar Wassenaar verliep verre van vlekkeloos. Vanuit Delft vertrokken 2 autos met daarin zes spelers. De overige vier waren op eigen gelegenheid vanuit het Haagse naar Wassenaar afgereisd. De beide DSC-auto's liepen bij Wassenaar echter vast in een file; blijkbaar was er iets bijzonder in Duinrell die dag. Achteraf gezien was het wel handig geweest als een afslag eerder hadden genomen. Nu kwamen we met wat vertraging aan. Gelukkig had men op ons gewacht.
Het toernooi begon voor het eerste team van DSC met een valse start. Tegen Promotie, dat uiteindelijk als derde zou eindigen, werd met 1½-2½ verloren. Die uitslag schudde het eerste blijkbaar goed wakker, want de serie die volgde was indrukwekkend: negen overwinningen op rij. Daarmee was de titel echter nog niet binnen, want Bobby Fischer/Wassenaar 1 volgde op één matchpunt achterstand.
De laatste ronde bracht als tegenstander middenmoter Pomar 1; een team dat normaal gesproken geen probleem mocht zijn. Echter, de matchpunten moesten nog wel worden binnengehaald, hetgeen Raymond Liem de opmerking deed maken: We moeten punten halen dus je moet mij opstellen.
Uiteraard verloor Raymond vervolgens soepel...
Omdat ook Bob Voogt in de problemen kwam moesten Ted en Joost hun partijen winnen om tenminste een van de twee matchpunten binnen te halen. Dat lukte maar net; Joost wist een gelijkstaand eindspel om te buigen in een overwinning. Daarmee werd het 2-2.
Dat bood Bobby Fischer 1 de kans om op gelijke hoogte te komen, en die kans liet het niet onbenut. Het aantal bordpunten van DSC was echter ruim hoger, en dus ging de titel naar DSC.
DSC was met twee teams naar Wassenaar afgereisd, en ook het tweede deed het behoorlijk. Het begon met een overtuigende overwinning op, jawel: Pomar. Het team waar DSC1 in de laatste ronde niet van kon winnen was door DSC2 in de eerste ronde soepel met 3½-½ opgerold. Echter, het tweede liep ook tegen een paar flinke nederlagen aan. Zo toonde het eerste in het onderlinge duel aan dat het toch duidelijk het sterkste was: 3½-½.
Na elf rondjes was DSC2 in het veld van twaalf teams als zesde geëindigd met dertien matchpunten, en was daarmee het beste Promotieklasseteam. Dus werd de terugreis naar Delft aanvaard met twee bekers in de kofferbak.
De persoonlijke scores:
| DSC1 | score | uit |
---|
1 | Joost Michielsen | 8 | 9 | 2 | Raymond Liem | 7½ | 9 | 3 | Ted Barendse | 6 | 9 | 4 | Marco Kirana | 7 | 8 | 5 | Bob Voogt | 6½ | 9 |
| DSC2 | score | uit |
---|
1 | Arno Wiersma | 2½ | 8 | 2 | Roland ten Have | 6 | 9 | 3 | Nancy Kirana | 5½ | 9 | 4 | Diederik van Heijgen | 5 | 9 | 5 | Olivier Marincic | 7½ | 9 |
|