De beide koplopers maakten geen fouten; Michiel van Wissen won van Dolf Beltz, en Ted Barendse versloeg Joel Udden.
De overwinningen waren geen van beide eenvoudig. Michiel wist pas in de eindfase van de partij de stelling naar zich toe te trekken. De partij tussen Ted en Joel werd pas in de uiterste tijdnoodfase beslist. Ted won een spannend toreneindspel.
Maar wat heeft iedereen gedaan? Ik zag (en hoorde) Michiel over een Sveshnikov die hij speelde tegen Dolf. Hij kwam naar eigen zeggen met een verbetering van de partij De Vreugd-Reinderman (die remise werd). Maar was dat de reden van de winst?
p.s. het AxiomA gaat er heel mooi uitzien, maar dinsdag uit ga ik denk ik niet halen (Kroeglopertoernooi vergt ook nog wat tijd van me deze week)
In mijn partij tegen René G. kwam ik redelijk uit de opening met zwart. In het middenspel beging ik een onnauwkeurigheid die René een vrijpion opleverde. In het eindspel moest ik een kwaliteit geven om deze pion te elimineren. En toen ja ....toen gebeurde het, de dreiging die er aan zat te komen... niet zien, niet gecontroleerd,dat is nog erger,...en dat terwijl de kranten er bol van staan ..let op de dreigingen. Dat koste mij een vol stuk, over en uit. Goed gedaan René.
Nou verbetering....Dolf week als eerste af van de genoemde partij, gespeeld tijdens play-offs afgelopen vrijdag. Daarna stond ik steeds iets beter, en wist af te wikkelen naar een toreneindspel met een pion meer.
Dat was op zich al lastig te verdedigen en Dolf had nog maar 2 a 3 minuten over. Toen hij een 2e pion verloor, was het gebeurd.
Over de opening: het is weer eens wat anders dan de standaard-Sveshinkov (6...h6 i.p.v. 6...d6). Of het beter of slechter is, laat ik maar in het midden....
Ik had wit tegen Albert Kemeling. Na wat schermutselingen in het middenspel leek het erop dat we een goede loper-slechte loper stijd zouden krijgen, met de goede voor Albert. Ik deed een dubieus pionoffer voor initiatief, waarvan duidelijk werd dat het bij lange na niet genoeg zou zijn. Achteraf liet Hora zien hoe de pluspion voor de winst zou zorgen in het eindspel, maar Albert speelde het niet accuraat, en de pion werd teruggegeven, maar nu met de koning volledig buiten spel.
Met 17 zetten in drie minuten (tijdnood!) wisten mijn verder opgerukte pionnen zich door hun tegenstanders te wurmen (toch nog ergens goed voor, die lesboekjes - alleen al omdat het geen bedenktijd kost) en de laatste zou promoveren. Ik had nog drie minuten over, maar dat zou genoeg zijn en Albert gaf op.
Eerst een pluspion en een betere loper. Maar ik zag geen goede voorzetting, en ik ruilde de loper af. Dat was tot daar aan toe, maar vervolgens gaf ik de pluspion weg. Nog steeds was remise binnen handbereik. Maar ik had van de training van Dolf Meijer de verkeerde dingen onthouden en liet vervolgens een pion doorlopen. En toen was het afgelopen.