Afkomstig van www.hwphaarlem.nl
DSC Delft II - HWP Haarlem 5 - 3
In voorgaande jaren konden vrij duidelijke overwinningen worden genoteerd tegen het tweede team van DSC Delft. Dit keer trekken de Delftenaren aan het langste eind. Drie witspelers van ons winnen. Bart als eerste en overtuigend tegen Ted Barendse. Max als tweede in een wisselvallige partij en tenslotte wint René een eindspelletje na een zorgvuldig opgebouwde partij . Lees verder.
Het was weer eens afzien voor de teamleider. Hondenweer op de heenreis en weinig hartverwarmends op de borden. Althans collectief gezien. Want Bart was ouderwets op dreef en schoof Ted Barendse overtuigend opzij. Initiatiefrijk gespeeld en al in het restaurant zagen we met het mobiele schaakprogramma, dat hij veel, zo niet alles gezien had.
Bij Max ging het iets anders. Hij mistte in de late opening al een kansrijke doorbraak en kon eigenlijk alleen wachten op de plannen van zijn tegenstander. Deze dwong hem tot een kwaliteitsoffer, dat sterk en kansrijk bleek en uiteindelijk sneller dan verwacht een punt opleverde.
René leverde een puike partij af. Vanaf zet 1 had hij een voordeeltje wat hij in de eerste tijdnoodfase omzette in pionwinst. Vervolgens wist hij technisch bekwaam het lopereindspel met de pion meer in winst om te zetten.
Waar ging het dan mis? Vooral bij Hubrecht waren er kansen. Hij had zijn tegenstander volledig klem. Een pionnetje kon hij er makkelijk bij inschieten, maar een zwakke zet bevrijdde de stelling van de tegenstander en kostte nog een pion. Het dame-eindspel duurde nog even, maar was toch kansloos.
Ook Pieter had wel kansen. Met het van hem bekende onnavolgbare spel, kwam er al snel een moeilijk te doorgronden stelling op het bord, waarin hij een zwakke pion op d3 op de korrel nam. Dit leek even voldoende voor beslissend overwicht, maar er glipten hem een paar onnauwkeurigheden uit de vingers en de kansen keerden gelijk. Vol zelfwalging kon hij het spel op de andere borden gaan volgen.
Ook broer Jaap deelde in de malaise. Een totale offday zullen we maar zeggen. Jaap mistte iets in de opening en ging op zoek naar een weerlegging. Hij investeerde zeeën van tijd en moest in een toch al niet geweldige stelling zo'n 20 zetten in 3 minuten volbrengen. Iets te veel gevraagd.
De gifbeker was nog niet leeg. Almar ging er waarschijnlijk nog het hardst af. Zijn openingsopzet had ik een paar weken geleden ook in handen en ik kon na 22 zetjes opgeven. Hier ging het ongeveer net zo hard.
Jan-Willem had wel initiatief, investeerde een pion, maar zag deze nooit meer terug. Hij werd vakkundig weg gecounterd.
Kortom niets hoogstaands, het diner in restaurant Het Koningshuis was duidelijk het hoogtepunt van de dag (voor mij in ieder geval).