Ik mocht tegen Martin Voorn, de speler (m/v) met de hoogste rating van het team.
We hadden rond 1984-85 al een paar partijen gewisseld in de interne van DD (excuseer, van het 'Koninklijk 's-Gravenhaagsch Schaakgenootschap Discendo Discimus) en ik herinner me een partij waarin we beiden na een ondernemende partij ondekbaar mat dreigden; ik was aan zet).
Ook nu kozen hij en ik voor een complexe partij. Een stelling met wederzijdse kansen resulteerde, dat is heel wat anders dan een gelijke stelling! Het was niet echt een goede partij, vermoedelijk hadden we meerdere malen een idee ook iets anders kunnen uitvoeren. Moeilijk, moeilijk, maar leuk om te spelen.
Ik had nog 22 minuten voor mijn laatste vijf zetten, en die heb ik op twee na gebruikt voor de slotcombinatie. Er waren zetverwisselingen mogelijk, en ik wou er zeker van zijn dat ik in alle varianten een pointe had - zo niet, dan sta ik heel slecht. Ik was blij dat mijn berekening bleek te kloppen.
We hebben na afloop nog bijgepraat. Voorn kloeg dat ik hem van een goede KNSB score had afgeholpen. Tsja, 'hodie tibi, cras mihi'! (Latijn, heden Gij, morgen ik - het omgekeerde is de naam van die begrafenisonderneming: Hodie mihi, cras tibi. Voor schakers geldt: Perdre c'est mourir un peu).
Prettig om vele bekenden te ontmoeten. Piet Bakker en Herman van Halderen, Carolien Slingerland, die inmiddels in het selecte lijstje staat van tegenstanders waartegen ik twee maal KNSB heb gespeeld, Joop Piket en Ad van den Berg...
7-1 was een beetje een overmatige overwinning, heren (m/v)! Volgende keer moeten jullie het overschot aan bordpunten wat evenwichtiger over de wedstrijden verdelen.
(met excuses aan alle vrouwelijke leden (m/v) van de club.)
__________________ Als je de Dame bent in het schaakspel, sla dan maar flink om je heen
(Zie ook Rekenvout 125)
This post has been edited 4 time(s), it was last edited by winfvdm on 09-02-2009 at 10:53.
|