DSC1 wint vierpuntenwedstrijd

Zaterdag heeft DSC1 de uitwedstrijd tegen directe concurrent SOPSWEPS gewonnen. Hiermee blijft het eerste uitstekend in de race voor lijfsbehoud.

Deze wedstrijd was erg belangrijk omdat de directe concurrenten om de 9e plek allemaal al wat punten hadden verzameld. Voor het eerste is het dus zaak om tegen deze ploegen wat punten te gaan pakken. Te beginnen was dat deze ronde dus tegen SOPSWEPS, maar de volgende twee ronden zijn eigenlijk net zo cruciaal.

Het werd een mooi dagje. Allereerst was de reis eenvoudig, want de speellocatie was recht tegenover Amsterdam CS. De teamleiders hadden aldus een NS groepsretour geregeld, waarmee iedereen van zijn of haar locatie tegen een gunstig tarief naar Amsterdam Centraal kon komen. Toch wel mooi, een gezamelijk ticket, terwijll er niet samen gereisd werd. Nou ja, een deel van het team had wel dezelfde trein afgesproken, maar de een stapte een Delft in, de ander in Den Haag en de laatsten in Leiden. Ondanks uitgebreid WhatsApp-verkeer zaten we allen in andere coupés. Het was erg druk en JP wilde nog even fanatiek voorbereiden. Dus zodoende troffen we elkaar pas in Amsterdam. Aldaar troffen we snel Sten en Sebastiaan. Joram had zijn trein gemist, dus daar moesten we nog even op wachten. Maar goed, de NS toonde zich ditmaal een betrouwbaar partner, dus dat kwartiertje later was geen enkel probleem. Na wat lunch te hebben gescoord op het station begaven wij ons naar buiten voor een wandeling. Maar wat bleek, aan het andere uiteinde van het zebrapad bevond zich meteen Café Batavia.

Binnen vonden wij al een groot deel van onze zeer sympathieke tegenstanders. De tegenstander behoeft wellicht wat uitleg. Deze club is een afscheiding van BSG, die zich uitsluitend richt op de KNSB-competitie als gezellig uitje. In de eerste twee decennia (of zo) van zijn bestaan had deze club geen eigen speellocatie en speelde dan ook louter uitwedstrijden.Zo is ook de naam tot stand gekomen: Samen Op Pad Spelen Wij Een Potje Schaak. Ondanks dat de vrouwelijke delegatie het er unaniem over eens was dat deze afkorting niet lekker bekte (SOPWESP was beter geloof ik? ;-)), vind ik het eigenlijk wel een mooi motto. Het zou ook best bij DSC1 passen.

De gemoedelijkheid en gezelligheid bleek ook bij het begin. Allereerst werd er eigenlijk rustig even gewacht tot ook Matthieu en Talitha de speellocatie gevonden hadden. Vervolgens kwam er een speech van de voorzitter, waarbij deze een paar flessen champagne tevoorschijn haalden. Het leek ze wel leuk om samen met de tegenstander op het nieuwe jaar te proosten. Een aantal van de DSC-ers lieten zich verleiden tot een glaasje champagne en een paar gingen toch maar voor de Jip&Janneke-champagne. Zouden zij degene zijn die de punten gingen scoren...?
Afijn, rond een uur of kwart over één konden we dan plaats nemen achter de borden en de klokken in gang brengen. Toen bleek dat de opstelling eigenlijk behoorlijk goed uitgepakt had. Smaranda had plaats genomen aan bord 1 en trof daar Tom Bottema. Smaranda zette de partij met wit sterk op, terwijl Botje zich de overgebleven champagne goed liet smaken. Aan bord 2 speelde Joram tegen Johan Booij, waarbij beide spelers erg veel tijd gebruikte. Joram wist niet waar ze allebei nou eigenlijk over nagedacht hadden in een vrij onschuldige Alapin-stelling.

Aan bord 3 had Matthieu plaats genomen, die naar eigen zeggen enorm moe was. Dus was hij blij dat hij een goede stelling had. Er werd vrij snel wat afgeruild, waarna Matthieu zich de voordelen van het spelen in de kroeg liet smaken. Het zette zijn eerste biertje naast het bord, want dat zou zijn creativiteit stimuleren... Aan bord 4 speelde Sten Goes met zwart tegen de sterkste tegenstander: IM Marcel Peek. Hij leek in een Konings-Indiër met vuur te spelen, maar het bleek allemaal voorbereiding te zijn. Waar hij er eerst netjes uit leek te komen kwam hij toch in de problemen. Vervolgens bord 5, daar had Lisa plaats genomen tegen Emile Wüstefeld. Naar eigen zeggen deed Lisa iets fout in de opening en kwam met wit onder druk te staan. Ze moest langdurig verdedigen.

Jan-Pieter speelde aan bord 6 tegen Machiel de Heer, de nieuwe voorzitter van SOPSWEPS. Zijn gedegen voorbereiding kon na 1.e4 al de prullenbak in, maar hij leek desondanks behoorlijk uit de opening te komen. Wit leek het niet erg kritisch aan te pakken. Naast Jan-Pieter zat ondergetekende tegen Jan Roebers. Dat was een van de spelers, waar ik kort een variantje voor bekeken had, dus dit keer kwamen de eerste zetten er redelijk vlot uit en bleef de gebruikelijke tijdnood achterwege. Het was wel jammer dat ik bij de eerste afwijking van mijn tegenstander al slordig reageerde. Hierdoor kon mijn tegenstander ruil van de zwartveldige lopers forceren. Maar goed, objectief was alles gewoon nog in evenwicht. Naast mij zat Talitha aan bord 8. Zij trof een oude bekende tegenover zicht, Lennart Ootes, een paar jaar geleden nog kortstondig lid van DSC. Zelf dacht ik dat Talitha wel aardig uit de opening kwam, maar dat bleek optisch bedrog. Een aantal teamleden zeiden al dat ze slecht stond en na enige zetten bleek dat ook zo uit te komen. Ze kwam eigenlijk telkens een tempo te kort om echt uit de opening te komen.

Op de laatste twee borden zaten Martine en Sebastiaan. Martine trof een invaller tegenover zich, David Koetsier. Deze woont tegenwoordig in Australië en komt schijnbaar rond de feestdagen naar Nederland en als het kan speelt hij dan ook een potje mee. Deze partij werd wederzijds voorzichtig opgezet. Iets soortgelijks gold voor Sebastiaan aan het laatste bord tegen Paul van Onselen. Het probleem was hier voornamelijk dat Sebas erg veel tijd verbruikte.

Nog voor de tijdscontrole kwamen we op een grote achterstand. De tegenstander van JP had zijn partij dan wel solide opgezet, maar hij trok daarna wel ten aanval. Eerst werd er een zwakte uitgelokt en daarna werd met een aantal venijnige zetjes de koning in de problemen gebracht. Jan-Pieter verloor ergens zijn dame, maar daar was het al uit. Ook Talitha wist het niet droog te houden. Lennart bleef de druk maar opbouwen en Talitha moest zich helemaal opvouwen om alles gedekt te houden. Dit bleef uiteraard niet goed gaan en toen ging Lennart er snel doorheen.
Aan deze twee nederlagen werd vervolgens geloof ik een remise toegevoegd. Bij Martine werd het evenwicht nooit verbroken en werd snel ook de vrede gesloten. Ik begreep achteraf dat Martine nog wel door had willen spelen als ze had geweten dat hij maar achtienhonderd-zoveel had. Tja. 2½ - ½ achter, dat leek een zware middag te worden.

Maar het bleek mee te vallen. De volgorde van de uitslagen heb ik niet scherp, omdat er nu fase kwam waarin ik alle hens aan dek nodig had voor mijn eigen partij. Maar toen ik naar de bar liep, bleek het 2½-3½ te zijn, in plaats van de score die ik u net mededeelde. Het schijnt dat de tegenstander van Lisa een stuk wegblunderde, juist op het moment dat hij had kunnen toeslaan. Ook Smaranda had gewonnen. Ze had haar initiatief (met een vervelende vrijpion) omgeruild voor een materiele voorsprong en dit voordeel blijkbaar snel thuisgebracht. De derde die won was Matthieu. Naar eigen zeggen stond hij de hele partij goed, dus wellicht dat hij ons zelf zou kunnen vertellen hoe het won?

Een volgende meevaller was dat Sten had kunnen blijven staan en een fout van Peek had kunnen afstraffen. Hij had een kwaliteit meer en een vervelende vrijpion en leek toch gewonnen te staan. Als we aan een van de andere borden nog minimaal een halfje konden pakken, dan zaten er matchpunten in... Dit was echter niet zo vanzelfsprekend. Joram stond aanvankelijk wel lekker begreep ik, maar had misgegrepen en kwam zwaar onder druk. Zelf had ik complicaties gezocht door middel van een pionoffer. De pion werd snel teruggewonnen, maar daarna kwam een fase waarin er niet al teveel tijd was, maar secuur spel eigenlijk wel nodig. Uiteindelijk kwam er een paardeneindspel op het bord, waarbij mijn tegenstander een verre vrijpion had. Als laatste was nog Sebastiaan bezig, maar die had in tijdnood zijn tegenstander in het voordeel laten komen. Ik had de indruk dat hij in een toreneindspel met minuspion zou komen. In de tussentijd rechtte Peek echter zijn rug en verdedigde het eindspel goed en Sten wist dus niet te winnen.

De punten kwamen echter juist van alle 3 de andere borden. Joram wist onder druk een stuk buit te maken tegen 3 pionnen. Het vervolg heb ik gemist, maar dit werd remise. Sebastiaan had ik in gedachten al opgegeven, maar hij wist zelfs te winnen. Ook hier heb ik gemist hoe, maar ik gok dat hij zijn koning actiever heeft gebruikt? Zelf wist ik ergens tussendoor remise te maken. In het paardeneindspel dacht iedereen dat ik verloren stond, inclusief mijn tegenstander. Zo makkelijk was het echter niet. Zwart had geen eenvoudige manier om zijn optische voordeel uit te buiten. De enige winstpoging die ik zelf zag speelde hij niet en na enkele mindere zetten had wit zijn koning geactiveerd en moest zwart enorm op zijn tellen passen. Dit deed hij goed en nadat hij zijn paard op het juiste moment weer activeerde kon ik net de zwarte h-pion niet meer oprapen. Remise door zetherhaling.

Al met al viel het dit keer onze kant op, al hoorde ik onze tegenstanders zeggen dat er niets op af te dingen was. Het tekende in ieder geval de sfeer in het gezellige café. We werden ook nog uitgenodigd om samen te gaan dineren, maar toen bleken wij al aan het bestellen om in het café zelf te eten. Dit bleek prima, met name de desserts (ruim bemeten chocolade- en appeltaart!) werden zeer enthousiast ontvangen. Na een klein afzakkertje in een naburige bar keerde het grootste deel van het team weer huiswaarts. Alleen JP bleef nog even, naar verluidt om even een drankje te doen in de stamkroeg van Willem Holleeder. Rare jongens, die advocaten... ;-)

De rest van het team was ondanks de gezellige avond nog op een zeer respectabele tijd thuis. Dit is toch wel een voordeel van het nieuwe speeltempo. Daar tegenover staat wel dat ik opnieuw het gevoel dat ik behoorlijk haast had moeten maken in de overgang van middenspel naar eindspel. Ik gok dat er wel stemmen op zullen gaan om wat extra tijd te gaan toevoegen aan het nieuwe tempo.

Het perspectief voor de volgende ronden is nu goed. Er volgen nu twee cruciale wedstrijden tegen de op papier directe concurrenten Purmerend (ook 3 punten) en Soest (5 punten). We dienen in deze wedstrijden tenminste minimaal een matchpunt te sprokken, dan is er zicht om het in de laatste ronde nog in eigen hand te hebben. Komt dat zien op zaterdag 8 februari in ons eigen theater!

Individuele resultaten:

	SOPSWEPS '29	2161	-	DSC1	2151	4 - 6
1	Tom Bottema	2162	-	WIM Smaranda Padurariu	2192	0 - 1
2	Johan Booij	2213	-	Joram op den Kelder	2281	½-½
3	Dinand Webbink	2259	-	FM Matthieu Freeke	2320	0 - 1
4	IM Marcel Peek	2365	-	Sten Goes	2226	½-½
5	Emile Wüstefeld	2223	-	Lisa Hortensius	2128	0 - 1
6	Machiel de Heer	2216	-	Jan-Pieter Vos	2021	1 - 0
7	FM Jan Roebers	2160	-	Martin Glimmerveen	2067	½-½
8	Lennart Ootes	2152	-	Talitha Munnik	1999	1 - 0
9	David Koetsier	1835	-	Martine Middelveld	2112	½-½
10	Paul van Onselen	2024	-	Sebastiaan Smits	2164	0 - 1

Een belangrijke winst voor het eerste! Uitgebreid verslag volgt later. :-)

Gefeliciteerd!

__________________
"Lord, save us from the people that think they have all the answers, for they know not the questions."

En dat is maar goed ook, want ik heb het helaas nog niet af. Voorproefje: hoe kwam de witte pion op a7? Wordt vervolgd!

Diagram

DSC1 boekt belangrijke overwinning
Vanaf het moment dat de competitie-indeling was gepubliceerd, stond 4 januari 2014 rood omcirkeld in de agenda. Op deze datum zouden we aantreden tegen SOPSWEPS29, één van de vier grote concurrenten in de strijd tegen degradatie. De overige teams zijn op papier beduidend sterker. Elk punt tegen die tegenstanders is mooi meegenomen, maar zaterdag hadden wij een heuse vierpuntenwedstrijd die we moesten winnen om bij te blijven.

SOPSWEPS speelde jarenlang enkel uitwedstrijden, maar heeft sinds een paar jaar een onderkomen gevonden in Amsterdam. Zodoende togen wij naar Café Batavia, waar jaarlijks overigens een schaaktoernooi wordt georganiseerd. De speelzaal lag gelukkig dichtbij het station, zodat ik als (ex-)Rotterdammer de stad gelukkig niet te ver in hoefde. Dat ik dat later die avond alsnog deed, laat ik dan maar buiten beschouwing.

De reis naar Amsterdam verliep wat minder collectief dan de vorige keer. Talitha woont er, Matthieu ging met de auto, Sten reisde vanuit het midden en Sebastiaan vanuit het oosten van het land en Joram miste de trein. Ik was herstellende van het (nieuw)jaarlijkse Jonge Balie Bacchanaal van de avond tevoren en stapte met oogkleppen op en oordoppen in de trein in. No offence, mijn teamgenoten zijn schatten, maar op sommige ochtenden is Martine gewoon even teveel. ;-)

SOPSWEPS is een vriendenteam, dat nu zo'n twintig jaar bijeen is. Zouden wij dat ook zo lang volhouden? Hoe zou de wereld er over twintig jaar uitzien? Zouden we dan nog steeds kerstdiners hebben? Martin zal dan nog wel studeren, Joram doet dan iets met zingen, Sebastiaan heeft dan huisje-boompje-beestje (net als nu), Lisa is een succesvol arts, Martine niet langer criminoloog maar crimineel :-) en voor de rest heb ik geen flauw idee.

Voordat de wedstrijd begon, kregen we een glas champagne en konden we proosten op het nieuwe jaar. Onze reputatie was ons vooruitgesneld en SOPSWEPS had dan ook voor genoeg alcoholvrije drank gezorgd. Heb ik goed geteld, dan gingen slechts drie heren aan de alcohol.

Als eerste was ik klaar. Voor de verandering redelijk uit de opening (met zwart), bekend spellingstype, geen probleem dus. Ik ging voor een standaardplan, dat op de een of andere manier niet (b)leek te werken. Tegenstander De Heer brak de stelling open en opeens stonden mijn stukken ongelukkig. Vervolgens ging ik er rap af. In de analyse behielden we die indruk, maar volgens de computer was er niet zoveel aan de hand. Praktisch bleek de witte druk echter teveel.

Iets later betrad Martine de analyseruimte. Zij speelde tegen een in Australië woonachtige invaller, die achteraf zo'n 300 ratingpunten minder dan Martine bleek te hebben. Dit is echter bepaald niet Martines seizoen en ook deze partij verliep moeizaam. Na een eerder remiseaanbod te hebben geweigerd en vervolgens niet verder te zijn gekomen, koos ze eieren voor haar geld en pakte ze het halfje alsnog. Martine is nu van de nul af, dus dat belooft wat voor de resterende wedstrijden!

Talitha had zwart tegen oud-lid van DSC Lennart Ootes. Lennart is een schaakpromotor pur sang. Hij is betrokken bij ongeveer elk toernooi dat iets voorstelt, nu weer bij het Tata Steel Chess Tournament, zat al eens met een hartslagmeter achter het schaakbord, was als journalist bij de WK-match Carlsen-Anand aanwezig en brengt het schaken op alle mogelijke manieren onder de aandacht. Als het schaakspel in de toekomst blijft bestaan, zullen we dat aan mensen als Lennart te danken hebben. Lennart vertelde mij steeds minder zin te hebben om zelf te schaken, maar in de partij was daarvan niet zoveel te merken. Met vrolijk aanvalsspel liet hij Talitha geen enkele kans. En toen stonden we twee punten achter.

Op dat moment zag het er niet zo goed uit. Smaranda en Joram stonden prima, maar zonder uitzicht op meer. Sten had het type stelling op het bord waarvan je als teamleider maar hoopt dat het voorbereiding is, terwijl Lisa al vanuit de opening onder druk kwam. Ook Martin stond onder druk en Sebastiaan had een gelijkstaand tot iets minder eindspel. Alleen bij Matthieu was een klein plusje zichtbaar, maar zou dat winnend zijn? Per saldo stevenden we op een verlies af.

Hoe onjuist bleek die prognose: er volgden drie punten! Als eerste liep Smaranda binnen. Dat was ongeveer de eerste keer dat ze die middag opstond. Als vanouds zat ze onbeweeglijk en met een lichte glimlach achter het bord. Zouden schakers punten krijgen voor hun houding achter het bord en de wijze waarop ze hun zetten uitvoeren, dan was Smaranda wereldkampioen geweest, en wij volgend jaar meesterklasser. Zou je een rating krijgen waarin de tijd die je daadwerkelijk aan het bord zit wordt verdisconteerd, dan zou haar rating een stuk lager uitvallen. Met de witte stukken kwam ze met een licht ruimtevoordeeltje uit de opening. Veel was het niet, maar Smaranda kon de druk wat opvoeren en juist toen ze het voordeel liet glippen, ging tegenstander Bottema in de fout:

Dan Matthieu. Tarrasch tegen tijdens het laatste restje champagne, zwarte activiteit neutraliseren onder het genot van een Westmalle Tripel, rustig op de isolani drukken tijdens de tweede, pionnetje pakken tijdens de derde en het eindspel winnen tijdens de laatste. Net op tijd, want toen was de Westmalle op...

Voor Lisa was de KNSB-wedstrijd het begin van haar vakantie. Als enige had zij tijdens de feestdagen moeten doorwerken, want patiënten wachten niet en co-assistenten zijn dan het slachtoffer. Lisa is er de persoon niet naar om haar spel door dat soort futiliteiten te laten beïnvloeden, maar dat laat onverlet dat ze al snel minder kwam te staan. Langzaamaan werd ze overspeeld. Juist toen Wüstefeld het zijn voordeel kon uitbuiten, maakte hij een fout. Lisa was er als de kippen bij:

En toen stonden we opeens 3,5 - 2,5 voor, met nog vier partijen te spelen. Dat was evenwel nog steeds geen reden voor al te groot optimisme. Sten stond gewonnen, Joram stond daarentegen slecht. En Martin en Sebastiaan? Die leken een slecht eindspel te hebben:
Wat was er aan de hand?

Neem de stelling van Martin:

Diagram

Zwart heeft de verre vrijpion. Een oude wijsheid luidt dat het paardeneindspel moet worden beoordeeld als het pionneneindspel. Dat zou zwart moeten winnen, dus een nul lag wellicht in het verschiet.

En dan Sebastiaan:

Diagram

Worden al die zwarte pionnen niet zwak?

Toegegeven, misschien valt het voor anderen wel mee, maar in de heat of the moment word je wat ongerust. Laat ik het erop houden dat ik niet de enige was. :-) Martin wist gelukkig ons ongelijk te bewijzen. Hij activeerde zijn koning en zwart slaagde er nooit in de a-pion op te spelen. Keurig remise gehouden van Martin!

Het stond nu 4-3. Helaas wist Sten niet te winnen. Dat was jammer, want hij speelde een goede partij. Een goede voorbereiding met een  bewust gebracht  nieuwtje op zet 22 en een bijna foutloos gespeeld middenspel brachten hem op de rand van winst tegen IM Marcel Peek. Helaas kwam toen de kink in de kabel:

4,5 - 3,5 dus. De situatie op de andere borden was echter verbeterd. Sebastiaan wist het ratingverschil van 200 punten in het eindspel alsnog uit te buiten.

Tot slot Joram. Joram leek aanvankelijk prima uit de opening te houden, maar raakte na verloop van tijd de draad kwijt. Tegenstander Booij stond prima en wist te oogsten. Ook hier kwam de kans, en die wist Joram te grijpen:

Al met al een 6-4 eindstand!

Met deze overwinning zijn we SOPSWEPS op de ranglijst gepasseerd en hebben we volop kans op handhaving. De volgende wedstrijd tegen Purmerend, een andere concurrent, is daarbij eveneens van groot belang.

De partijfragmenten werden overigens mogelijk gemaakt door Gert Pijl, waarvoor dank!

This post has been edited 3 time(s), it was last edited by jpfox on 16-01-2014 at 11:15.

Correctie: Matthieu wees me erop dat hij geen Westmalle Tripels dronk, maar Westmalle Dubbels (bruin). Bij deze rechtgezet!

Wow, JP, dit is het soort verslag dat de Delftseschaaksite de opvolger kan maken van ons prijswinnende clubblad AxiomA. Hulde!

__________________
http://inargenti.nl voor mijn muziek ♪

Dank! Ted en ik kwamen gisteren tot de conclusie dat het sowieso wel leuk is om meer te doen met partijfragmenten op het forum (desnoods in DSC Privé). Dat zou wel leuk zijn!