Hoe is het zullen velen zich afvragen om definitief afscheid te nemen van iemand die je al bijna een mensenleven hebt meegemaakt. In 1967 speelde ik mijn eerste partij tegen Hora, al noemde ik hem bijna altijd Vlam. Ik was niet echt bevriend met Vlam, ik was meer een goede schaakkennis. Met soms grote tussenpozen ontmoeten wij elkaar.
Nadat ik in 1996 weer lid werd van DSC werd hij een soort constante aanwezigheid.
Ook zomers in de binnenstad, zag en ontmoete ik Vlam vaak op een terrasje.
Ondanks zijn goede voornemens om een PC aan te schaffen, en zijn imposante verzameling zelfgemaakte openingsanalyses te checken met Fritz en aan te vullen uit een database, hij stelde die aanschaf maar uit en uit. Jammer.
Vlam is en was, wat je noemt een ware liefhebber van het schaakspel. En de uitslag van zijn partij was meestal al duidelijk voordat het uitslagenformulier was ingevuld. Dat ook.
Dan ga je met lood in de schoenen naar een laatste ontmoeting en je ontmoet een Vlam, die nog kan lachen, en zich nog druk kan maken over onnodige nederlagen.
Een positief afscheid. Na 47 jaar Vlam. Afscheid van een erudiet en belezen man. Dat was hij ook.
__________________ Mopper
This post has been edited 1 time(s), it was last edited by Van Dop on 21-12-2013 at 03:39.
|