Het is ook nooit goed.
Wachten we lang met een verslag na een nederlaag, dan krijgen we commentaar als "Het is stil aan de overkant".
Dus laten we nou met zijn allen sportief zijn en na een overwinning ook een tijd wachten met een verslag.
Het bericht "Na een overwinning kunnen jullie wel snel schrijven" stond natuurlijk al klaar.
Maar het was wel goed.
Ik zat in de winnende auto (met Bobby, Gert en Ted), waarin in navolging van een interne mail werd besloten niet te letten op de potjes van de teamgenoten.
Van het team genoten heb ik natuurlijk wel, maar voor een sprankelend inhoudelijk verslag mis ik toch teveel details.
Dus laat ik er maar een JP Vosselijke verslag van maken.
Zover ik wist zou ik 3 spelers ophalen in Delft, terwijl Richard in Den Haag de rest van de spelers zou ophalen.
Richard en ik hebben beiden een soort TomTom, dat gaat altijd wel goed.
Zeg nooit altijd. En nooit nooit trouwens ook.
Mijn variant van TomTom, TrutTrut, heeft geen automatische updates: de nieuwe snelweg A5 bij Amsterdam is voor TrutTrut,
ondanks veelvuldig gebruik, een route door weilanden voor laagvliegend wild. De A5 is wel iets sneller dan de A4-A10,
dus ik besloot om TrutTrut de mond te snoeren (keer om alstublieft).
Eenmaal op de A5 dook ik in een file. In een flitsende reflex sommeerde ik mijn passagiers, om Richard te verwittigen
van het naderend onheil, terwijl ik natuurlijk in een andere thread ervoor zorgde dat mijn auto netjes op afstand van de voorligger bleef.
Gelukkig was de file van korte duur, dus kon ik mijn route, virtueel door de weilanden en over het water, voortzetten.
En TrutTrut? Zij zweeg in alle talen, ook op het moment dat ik de afslag naderde die ik nodig had.
Bij de volgende afslag gaf ik TrutTrut wat spreektijd, maar zij wilde gelijk naar huis. Of in ieder geval de snelweg terug.
Na een verhitte discussie gaf ik haar toch haar zin, reed een stukje terug en kwam nog altijd netjes op tijd bij de speelzaal.
Richard zat al binnen, maar had een verrassing in petto. Hij had Hans niet meegenomen, en Hans zou zelf komen.
Maar Hans had geen TomTom, reed verkeerd en probeerde daarna de weg te vinden met de RichardRichard. Om 13:00 viel echter
de mobiele verbinding met RichardRichard weg, want het toestel werd bruut door de eigenaar uitgezet.
Hoe Hans het zonder HulpHulp heeft weten te redden is mij niet duidelijk geworden, hij kwam 20 minuten te laat binnen.
Nu we het toch over Hans hebben, hij bereikte een gunstige stelling maar raakte in tijdnood de weg kwijt en verloor.
Gert deed het beter: hij aanvaardde dankbaar de pionpion offer (ja, 2 pionnen) van zijn oppo, liet zien dat de compensatie
ver weg was, en gaf een pion terug. Daarmee was de weg vrij voor zijn dame, die hij naar voren stuurde en met een dubbel aanval
voor een punt zorgde.
Bob. (ehh..) Niets van gezien, Bob won.
Richard. De paarden van zijn oppo dwarrelden door de stelling, en Richard werd opgerold (gelukkig ben ik geen journalist
geworden, anders zou ik nu of na het bespreken van Jan-Peter en Patrick een andere baan moeten zoeken).
Ted. Al in de opening ging zijn oppo ernstig in de fout. Zijn oppo probeerde stukverlies te vermijden door nog veel meer
materiaal te verliezen. Na Dd8xd1 sloeg Ted niet eens terug, want hij haalde met b7xa8 gewoon een andere dame.
Ted was dan ook als eerste klaar.
Jan-Peter. Remise.
Walter. Wilde de zwarte koning vangen, nam een paar keer een verkeerde afslag maar wist nog op tijd een juiste route te vinden.
De zwarte koningsstelling werd opgeblazen en de koning ging mat.
Patrick. Remise.
Op de terugweg hadden we voor bestemming Egypte gekozen. Nu was ik Richard wel te snel af, want Richard en Hans kwamen een half uur later.
Ik wil eigenlijk niet weten wat de heren uitgespookt hebben, er was schijnbaar een drempel te hoog.
In Egypte aangekomen zijn we nog een paar kilo aangekomen. Lekker !
Henrik, zo goed?
|