DSC1 lijdt verdiende 3-5 nederlaag tegen ASV
De KNSB-teams van DSC spelen dit seizoen een behoorlijk anonieme rol. De eerste drie teams zullen ergens in de middenmoot eindigen, terwijl het vierde nog steeds op de eerste matchpunten wacht.
Het eerste is te wisselvallig. De puntenmachines van weleer scoren momenteel niet zo best en dat scheelt al gauw een paar matchpunten. Vandaag ging het er behoorlijk kansloos af tegen ASV uit Arnhem. De 3-5 uitslag viel achteraf eigenlijk nog wel mee.
Omdat Pauline van Nies helaas ziek moest afhaken (beterschap!), schoof Jan-Pieter Vos door vanuit het derde. Ook mocht hij het genoegen proeven weer eens teamcaptain te zijn; dat ging zo goed, dat hij in tijdnood schitterde door afwezigheid.
Aangezien ik me het grootste deel van de tijd heb beziggehouden met mijn eigen partij (althans in een lekkere brakke tunnelvisie zat te spelen), heb ik niet te veel van de partijen meegekregen. Hieronder toch een poging in chronologische volgorde:
Aan bord 6 kreeg Talitha Munnik met wit een Pirc op het bord. Haar pionnetjes werden zwak, er ging er eentje af en ze werd met een noodgang opgebracht; 0-1.
Aan bord 8 mocht ik mijn eerste overwinning van het seizoen (eindelijk) bijschrijven. De hele partij stond het gelijk tot iets beter voor mij; praktisch speelde mijn stelling echter veel gemakkelijker, hetgeen zich uitte in een aanzienlijke tijdsvoorsprong. Nadat mijn tegenstander de fout inging bij weer zo'n lastig keuzemoment, schoof ik het tot mijn eigen verbazing soepel uit; 1-1.
Aan bord 5 had Martin Glimmerveen een gelijke stelling. Althans dat dacht ik; de andere 70 aanwezigen hadden al lang door dat hij kansloos verloren stond. Geen kans gehad: 1-2.
Marten Wortel had aan bord 4 de opdracht te scoren met de witte stukken. Dat lukte echter totaal niet, en ik had het idee dat hij minder kwam te staan. Ik hoorde dat hij met remise niet ontevreden mocht zijn; 1½-2½.
Bord 7 was deze dag voor Sebastiaan Smits. Voor de tijdcontrole kreeg hij een remise-aanbod, dat hij met het oog op de teamstand afsloeg. Later werd het echter wel remise, want de muziek was uit de stelling / er was sprake van zetherhaling / 50-zettenregel; ik heb eigenlijk geen flauw idee. 2-3.
Joram op den Kelder verdedigde het topbord en leek mijns inziens onder de voet te worden gelopen. Zelf zei hij dat hij het allemaal onder controle had, en dat geloof ik graag. In tijdnood (en bij het doorvluggeren na de 40e zet) blunderde hij echter in een wat beter eindspel; 2-4.
Martine Middelveld speelde op bord 3 tegen de hoogste ratinghouder van ASV. Ergens in het middenspel speelde ze een zet waarvan ze wist dat hij slecht was en verloor daardoor een pion. Op de een of andere manier wikkelde ze af naar een toreneindspel met alle pionnen op de koningsvleugel; dit werd soepel gekeept maar daarmee behaalde ASV wel de overwinning: 2½-4½.
Tot slot Lisa Hortensius. Aan bord 2 leek ze wat minder uit de opening te komen en offerde(?) zij een pion voor wat compensatie. Ergens blunderde zwart zijn dame weg, maar Lisa verzuimde daarna te winnen. Zwart kreeg daardoor zo'n compensatie (een door een toren gedekte vrijpion, met Lisa's dame op het promotieveld), dat ze nog blij mocht zijn met remise. Die kreeg ze, doordat haar tegenstander iets teveel op de automatische piloot aan het winnen was. Met nog een half minuutje op de klok werd duidelijk dat Lisa beter had gerekend en dat het bekende randpion-pat onvermijdelijk was; eindstand 3-5.
Nog even freewheelen naar het einde, er nog drie leuke feestjes van maken en dan volgend seizoen weer lekker knallen!
