DSC4 wint ruim van Scheve Toren 1
Na de nederlaag in de eerste wedstrijd heeft DSC4 zich in de tweede wedstrijd uitstekend hersteld. In Pijnacker werd het eerste team van Scheve Toren met een geflatteerde 6-2 verslagen.
De avond begon met een paar onregelmatigheden. Martin Glimmerveen had een carrièrebeurs en zou het waarschijnlijk niet halen. Omdat we over een selectie van negen man beschikken, hadden we geen enkel probleem. Uiteindelijk haalde hij het toch en dit kwam Olivier Marincic, die een zware werkweek achter de rug had, goed uit en hij kon aan het bier.
Hij had hier eerst echter even mee moeten wachten, want 19:45 uur was Seth van der Vegt nog niet aanwezig. Hij had vertraging en doordat hij van het station gehaald kon worden bleef de schade beperkt tot een kleine twintig minuten. Op zet tien had hij al een tijdsvoorsprong.
Aanvankelijk was er weinig aan de hand. Na de opening waren over het algemeen gelijke stellingen verschenen, waarbij onze spelers over het algemeen over een miniem voordeeltje beschikten.
Mark Versteegh (bord 7) miste een mogelijkheid op voordeel. Aangezien hij zich niet zo lekker voelde, bood hij in een iets betere stelling remise aan, die door zijn tegenstander werd geaccepteerd: ½-½.
Op bord 6 werd vervolgens de voorsprong bezorgd door Seth. Na goed uit de opening te zijn gekomen leek hij, door in tegenstelling tot zijn tegenstander wél planmatig te spelen, een kwaliteit te winnen. Hij rekende echter slecht en de kwaliteit kwam er niet. Nadat zijn tegenstander echter nog een keer de gelegenheid gaf deed hij dit wel en de zege kwam niet meer in gevaar: 1½-½.
Op bord 5 speelde Marco Anink een positioneel goede partij. Met een pion en een stelling voor en een tijdsvoorsprong van meer dan een uur leek zijn overwinning een kwestie van tijd. Enkele onnauwkeurigheden achter elkaar brachten hem in de problemen (terwijl zijn tegenstander nog minder dan een minuut had) en hij moest nog heel precies spelen om niet te verliezen. Een eeuwige mataanval zorgde een 2-1 tussenstand.
Dit was erg vervelend, want op de overige borden begon het tij te keren. Rufael Merkuria, Martin en Diederik van Heigen kozen mijns inziens voor het verkeerde plan (al moet ik erbij zeggen dat ik vrij oppervlakkig keek), Toine werd langzaamaan weggespeeld en de tegenstander van Jaap Flohil leek optisch veel compensatie te hebben voor de pion die hij achterstond. Olivier en ik dachten op dat moment dat 4-4 al een goede prestatie zou zijn, want we zagen het vrij somber in. Echter: bij DSC4 is helemaal niets voorspelbaar.
Diederik was op bord 8 minder uit de opening gekomen. Een positioneel pionoffer leverde zijn tegenstander een zeer goede stelling op. Dit had hem echter veel tijd gekost en daarna kwamen de onnauwkeurigheden waarna Diederik een pion won, de vijandelijke stukken terugdrong en een beter eindspel kreeg. Dit hielp hij vervolgens bijna even hard om zeep en een gelijke stelling bleef over. Zijn tegenstander bleef echter lang nadenken en Diederik er als de kippen bij om te claimen op vlag. Vreemd, maar met Fischer-tempo hebben we nu al twee keer op vlag gewonnen (vorige wedstrijd ook al), terwijl dat vorig jaar volgens mij helemaal niet is gebeurd: 3-1.
Het punt van Diederik bleek een kantelpunt te zijn dat we hard nodig hadden. Jaap wist op het derde bord door middel van precies spel de compensatie van zijn tegenstander te doen verwateren en wikkelde af naar een gewonnen toreneindspel met twee pluspionnen, wat zijn tegenstander zich niet meer hoefde te laten bewijzen: 4-1 en in ieder geval een matchpunt binnen.
Vervolgens kon Toine op bord twee de koning omleggen. In een gecompliceerde partij stond hij minder en hij moest een kwaliteit geven voor schwindelkansen. De sterke Van der Steen dacht even na en vond vervolgens het meest efficiënte plan: 4-2.
Invaller (vandaag dan) Martin kwam op bord vier ongeveer gelijk uit de opening. In het middenspel won hij een pion en wikkelde hij af naar een eindspel dat hij niet optimaal aanpakte. Met het oog op de stand had hij eerder het remise-aanbod van zijn tegenstander moeten weigeren. Uiteindelijk wist hij met behulp van de nodige tactiek een 
+
+4
tegen ++3 te bereiken, waarbij al zijn stukken beter stonden en de witte koning op de damevleugel was beland, terwijl alle pionnen op de koningsvleugel stonden. Hij won een tweede pion en zijn tegenstander gaf op: 5-2.
Rufael mocht voor de eerste keer op het eerste bord aantreden. Hij pakte met wit de opening wat tam aan maar zwart leek niet veel tegenspel te krijgen. Dit kwam er wel toen Rufael de zaak begon te forceren. Hij kwam minder te staan, maar wist zijn stukken op originele wijze te activeren. Vervolgens kwam er een eindspel op het bord dat ongeveer gelijk was. In een verre van foutloze tijdnoodfase kon hij uiteindelijk een vol punt bijschrijven omdat er een pion doorliep: 6-2.
Een geflatteerde, maar broodnodige overwinning waarmee revanche werd genomen voor de nederlaag van vorig jaar. DSC4 draait weer volop mee!
| Scheve Toren 1 | 1946 | - | DSC4 | 1946 | 2 - 6 | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Kees Dekker | 2033 | - | Rufael Mekuria | 2134 | 0 - 1 |
| 2 | Jan-Aart van der Steen | 2116 | - | Toine-Gerard Prangers | 2072 | 1 - 0 |
| 3 | Wim Kentstra | 1961 | - | Jaap Flohil | 2005 | 0 - 1 |
| 4 | J. de Graaf sr. | 1933 | - | Martin Glimmerveen | 1968 | 0 - 1 |
| 5 | Rudi de Smit | 1868 | - | Marco Anink | 1840 | ½-½ |
| 6 | H. Vermeer | 1931 | - | Seth van der Vegt | 1902 | 0 - 1 |
| 7 | Aad van Gent | 1886 | - | Mark Versteegh | 1812 | ½-½ |
| 8 | Dave Theyn | 1840 | - | Diederik van Heijgen | 1832 | 0 - 1 |
