KNSB-bekerteam naar poulefinale na overwinnig op HWP Sas van Gent
Het KNSB-bekerteam van DSC heeft de finale van de C-poule van de beker bereikt door Het Witte Paard Sas van Gent met 2½-1½ te verslaan.
Chiel van Oosterom en Joram op den Kelder wisten betere stellingen niet om te zetten in winst en speelden dus remise. Ook Marten deelde het punt met zijn tegenstander. Dolf Beltz wist zijn beter stelling wel in winst om te zetten en bezorgde het team daarmee de winst.
Na de opening was de situatie onduidelijk: Marten op bord 1 tegen het Belgische talent Thibault Maenhout, en Joram op bord 2 tegen Hans Groffen, hadden al een grote tijdsachterstand. Chiel op bord 3 leek over zijn tegenstander, K. Nieuwelink, heen te gaan lopen, en Dolf op bord 4 stond minder tegen F. Decoster.
Naarmate de partijen vorderden, ging het er goed uitzien voor ons: Chiel had eerst een pion gewonnen en vervolgens blunderde zijn tegenstander ook nog een belangrijke centrumpion weg, waardoor hij zonder compensatie twee pionnen voorstond. Marten had een pion gewonnen voor een onduidelijke hoeveelheid compensatie, maar Marten wist het zo te spelen dat hij duidelijk voordeel kreeg: twee torens en twee pionnen tegen een dame, en zijn coördinatieproblemen leken oplosbaar tegen inlevering van niet al te veel materiaal. Joram had eerst een pion gewonnen tegen compensatie van het loperpaar, maar zijn tegenstander speelde niet consequent genoeg op het openen van de stelling.N a een sterke tactische opstoot van Joram zou hij een pion voor gaan komen in goede stelling, maar zijn tegenstander deed iets anders en stond toen een kwaliteit achter, en zou nog een stuk gaan verliezen. Alleen Dolf stond nog steeds minder, hoewel hij wel wat disbalans in zijn stelling had weten te brengen. Tussentijdse verwachting van onze teamleider Dolf, zo zei hij achteraf, was dat Marten minstens remise had, Joram en Chiel makkelijk gingen winnen en hijzelf ging verliezen.
De hiërarchische verhoudingen tussen de teamgenoten onderling veranderden echter drastisch. Marten voerde een combinatie uit die volgens hem de enige "esthetisch verantwoorde mogelijkheid" was in de stelling, maar doordat zijn stukken wat ongelukkig stonden, verzandde dit in een remise-eindspel toren tegen loper met 2 tegen 3 op dezelfde vleugel. Joram dacht op een nog handiger manier een toren voor te komen, maar dit bleek niet zo te zijn. Toen hij dit bemerkte, bleek het funest voor zijn denkproces: in plaats van een gewonnen eindspel met dame tegen toren en stuk in te gaan, vond hij dat te weinig. Dus deed hij iets anders, maar miste hierbij dat een dame van c3 veld e1 dekt. Vervolgens moest hij remise gaan houden, wat met enig stellingsgeluk nog bleek te kunnen, hoewel zijn tegenstander het hem lastiger had kunnen maken dan hij in de partij deed. Chiel had besluiteloos gespeeld, waardoor zijn tegenstander gevaarlijke tegenkansen had weten te krijgen. Chiel zei achteraf dat hij dacht wel ergens verloren te hebben gestaan, maar hij wist de schade tot remise te beperken. Maar Dolf speelde zeer praktisch schaak, wat effectief bleek te zijn. Uit mindere stelling compliceerde hij de zaak met eerst een tweesnijdende pionopstoot en vervolgens een kwaliteitsoffer, wat misschien niet nodig was, maar hem wel een prettiger speelbare stelling opleverde. In een scherpe dameloze stelling viel in tijdnood de beslissing. Dolf gaf eerst een pion weg, waardoor hij een volle kwaliteit achter kwam en zijn tegenstander twee vrijpionnen kreeg. Dolf had echter wel een actievere koning, en zijn tegenstander speelde het onhandig. Toen Dolf echter nog een van zijn drie overgebleven pionnen op basis van een misrekening weggaf, leek zijn tegenstander aan het langste eind te gaan trekken. Het was echter nog wel erg moeilijk voor Dolfs tegenstander, en nadat hij niet de goede zetten wist te vinden, werden de moeilijkheden die Dolf zeer consequent voor zijn tegenstander wist te creëren hem teveel.
