Koert ter Veen (24-07-1949* 11-01-2008+)
De Amstel Gold race... Die zouden we dit jaar samen gaan fietsen. Als alles achter de rug was...
Koert en ik maakte deze afspraak vorig jaar na afloop van de laatste vergadering die Koert nog even prikte voordat hij de chemo inging. Er moesten nog wat praktische zaakjes geregeld worden. Zo moesten er enkele competitie-uitslagen gecontroleerd: “Oh, dat doe ik dan wel”, Sprak Koert. “Anders lig ik me in het ziekenhuis toch maar te vervelen”.
Kort nadat hij uit het ziekenhuis was ontslagen had ik hem aan de lijn. “Ik heb afgelopen weekend samen met Gerdien 30 km gefietst. Ik kon niet meer. Dat moet beter, ik hield haar niet bij”. “Tja”, zei ik: “HSB voorzitter zijn is niet zo goed voor je gezondheid”. We hebben er samen hard om gelachen.
Zij positivisme werkte aanstekelijk. Hij zag kansen waar anderen allang de moed hadden opgegeven, of nog niet op het idee waren gekomen. Maar in tegenstelling tot de gemiddelde rasoptimist, leek zijn optimisme altijd gegrond. Het was jaloersmakend, en soms ontzagwekkend.
Hoe groot was dan ook de klap toen ik hem 24 juli - op zijn verjaardag - belde. Ik hoopte op een dubbele felicitatie. Op een blijde boodschap. Koert maakte aan die hoop zelf een einde: “Corniel, ik moet leren leven met het feit dat ik terminaal ben...”
Wat we verder nog besproken hebben is een diep zwart gat verdwenen. Uit de reconstructie bleek dat we - zoals je van Koert mocht verwachten - ook nog een aantal nuttige zaken hebben kort gesloten. Een half jaar volgde waarbij ik - net u - elk positief bericht heb gekoesterd. De hoop heeft plaatsgemaakt voor de herinnering.
Ik heb u een paar persoonlijke anekdotes willen mee geven. Dat hij een prettige teamspeler, een goede schaker, en een geweldige voorzitter was, die bergen werk verzette, is er derhalve bij ingeschoten. Maar volgens mij paste dit beter bij iemand die het voor zijn naaste deed, en niet voor zijn ego.
Koert, namens alle schakers bedankt!
Corniel Nobel
Nieuws & condoleances
www.delftseschaaksite.nl