95: Spuit 11 geeft modder
Dolf Beltz had me gevraagd of ik dit jaar in het tweede wilde spelen. Een vriendelijk verzoek. Waarom zou ik daar geen gehoor aan geven. Laat maar een jongere in het eerste spelen. Het tweede is een leuk team met allemaal mensen met een rating van 19-nog wat, en met mijn rating van 21-nog wat kan ik me een jaar primus inter pares voelen. Een prima gevoel.
Alteveer is een nieuw team. Het komt uit Den Haag en is een jaar geleden onder de naam Haags-Indisch opgericht door een paar spelers die elkaar kenden. Het was in het eerste jaar meteen kampioen geworden van de promotieklas en naar de KNSB gepromoveerd. Tegen Alteveer mochten we de eerste wedstrijd spelen. Na een rustige start kwam de tijdnood, waarin diverse spelers toch weer meer zetten moesten doen dan ze goed konden uitrekenen. En direct na de tijdcontrole was de stand 3-4 achter. Rogier Luijnenburg had aan bord 5 een overwegende stelling en dat won; Meike Wortel had aan bord 7 winnend materieel voordeel, een dame tegen wat kreupelhout; ook dat werd een punt. De overwinning van René van Alfen, onze gouden invaller aan bord 8, is helaas aan me voorbij gegaan. Bij deze stand mocht ik proberen een stelling met ongelijke lopers tot winst te voeren. Dat ging goed tot hier.
Stand na de 47e zet van wit.
Het is bekend dat de verdediging met alleen L+T die twee pionnen niet kan stoppen. Voor de hand ligt de manoeuvre 47...Tc2 48. Lb4 e2 49. Kxg5 c3 50. Te6 Tc1 en de vrijpion loopt door. Ik had tevoren aangenomen dat dat won, maar dat blijkt toch een klein rekenvoutje. Wit maakt in die variant remise. De loper op b4 dekt veld e7 en dankzij dat feit geeft de toren eeuwig schaak op e7 en e8! Ik heb de variant een keer gecontroleerd, maar dat hielp niet. Ik kreeg het onaangename gevoel dat ik moest gaan bewijzen dat die extra ratingpuntjes iets waard waren.
Zwart heeft kansen maar de stand is niet echt duidelijk. Het is een eindspel maar de zwarte koning staat niet veilig. Dat samen met de ongelijke lopers levert een stelling op die ik associeerde met vissen in troebel water. Daar kwam nog wat bij. Iemand had een bordnummertje naast ons bord gezet. Voor het tweede team waren de bordnummers 10 hoger dan voor het eerste. Zo speelden Moll en ik aan bordnummer 11, terwijl we toch heus aan bord een zaten. Ik kreeg steeds meer hekel aan dat bordje 11. Spuit 11 geeft modder, zeiden ze vroeger bij ons thuis.
Ik vond wel iets. Het heeft me een goed kwartier gekost om me te realiseren dat de kreupele witte loper, die diagonaal e1-a5 moet houden, in grote moeilijkheden komt als de witte koning op g5 wegneemt. Vandaar dat ik 47...Txh2 speelde, een zet die er niet uit ziet als de kortste weg naar de winst, die tot enige verbazing leidde bij de toeschouwers en zelfs tot een enkel afkeurend woord.
Waarschijnlijk is er geen kortste weg naar de winst. 47...Txh2 geeft in ieder geval goede praktische kansen. De variant die ik gezien had na 48.Kg5 was 48...Tc2 (nu wel!) 49.Lb4 Tb2 50.Lc3 Tb3 51.Le1 a5! Op La5 volgt Tb5 SCHAAK, q.e.d. En als de pion op a4 komt, zal het wel gewonnen zijn, vermoed ik. Dus verder: 52.Ta6 Tb1 53.La5 e2 54.Te6 Tb5 SCHAAK, q.e.d. twee! Dit geeft een beeld van de praktische kansen. Er is nog een andere groep praktische kansen gebaseerd op de ongelukkige witte koningspositie op g5 bij Te6 en La5.
In de praktijk kwam dit niet op het bord. Wit liet de koning helpen een vesting te bouwen. Er volgde:
48.Kf3 Tc2 49.La5
Die kan nu inderdaad.
49...e2 50.Kf2 Tc1 51.Le1 a5 52.Td5 a4 53Txg5 c3 54.Tc5 c2
De vesting houdt het niet. Wit gaf nog een half dozijn schaakjes en toen constateerden twee teams verheugd dat 4-4 een hele mooie start van het seizoen is.