98: Fin de siècle
We naderen het eind van deze eeuw. Dat doen we al sinds mensenheugenis, maar om de een of andere reden, die ik niet kan bedenken, valt het de mensen nu pas op. Het eind van een eeuw, de laatste jaren ervan, wordt Fin de siècle genoemd. Dat vind ik een mooie term. En die term, Fin de siècle, heeft tevens een kunstzinnige connotatie. Een Fin de siècle kunstwerk is altijd meer gedistingeerd dan een gewoon kunstwerk. Dat ziet men ook aan de prijs. Wegens het Fin de siècle bied ik U ditmaal een schaakkunstwerk in ons AxiomA. Het is een probleemcompositie van Pogosjants. Hij behoort tot mijn favorieten.
Ziehier een lopereindspelletje waarin wit met zijn twee pluspionnetjes (en wat voor pluspionnetjes!) duidelijk betere kansen zou hebben, ware het niet dat zwart 1...Lc6+ en mat dreigt.
1.Lg2 werkt niet, want zwart doet toch 1...Lc6 en geeft vervolgens met 2...f1D mat. Wat dan wel? Hebt U in een serieuze partij wel eens paard gehaald? Ik wel, noodgedwongen, omdat er mat in één dreeg. Die partij destijds werd remise.
Dus gaan we eerst maar eens veld c6 dekken door minorpromotie.
1.d8P! Le8 2.a6 Lg6 Kijk eens toch eens aan! Zwart dreigt geestig Le4 mat en na 3. e8D Le4+ 4.Dxe4 staat hij pat, de grappenmaker! Gelukkig hebben we nóg een manier om e4 te dekken.
3.e8T!! Lxe8 4.a7 Lg6 Daar is-t-ie weer, dreigt opgewekt Le4 mat en na a8D levert Le4+ hem weer pat. Hebben we nog een truc? Komt-ie:
5.a8L!!!
De rest van het verhaal gelooft U wel. Wit wint over umptien zetten dankzij pion h3. Wat een beauty, nietwaar. Voor mij is het één van de mooiste aller tijden. De stelling is gemakkelijk te onthouden (vergeet alleen pion c2 niet) en met de oplossing kunt U al Uw (en mijn) kennissen imponeren: wit wint dankzij minorpromotie achtereenvolgens tot P, T en L! Ik wens U alvast prettige jaarwisseling toe. Mocht U denken, dat dan meteen de eeuwwisseling plaatsvindt, dan is dat...naar ik vrees...een rekenvoutje...