DSC-K1 verslaat Philidor 1847
Op 9 februari speelde het 1e een thuiswedstrijd tegen Philidor 1847. Chiel was afwezig, dus speelden we niet in de sterkst mogelijke opstelling. Gezien de achterstand op nummer 1 van 5 matchpunten was het kampioenschap wel verkeken, maar de punten waren van belang om buiten de degradatiezone te blijven.
FM Joost kreeg een soort Hollands op het bord tegen Jeroen Weggen. Joost behandelde dit een beetje onorthodox, maar kwam toch wel lekker te staan. Op een gegeven moment converteerde hij zijn ontwikkelingsvoorsprong in een pion, maar Jeroen had voldoende compensatie. De zware stukken gingen eraf en Jeroen won al gauw de pion terug, waarna een eindspel van 2 paarden en 4 pionnen resulteerde. In tijdnood wist Jeroen sommige dreigingen niet goed te beoordelen en raakte hij langzaam de draad kwijt. Plotsklaps kon Joost een pion naar de overkant brengen waar zelfs geen paard meer voor gegeven kon worden. Gelukkig maar, want in sommige varianten had ook 2 paarden tegen 1 pion kunnen ontstaan; theoretisch gewonnen, maar nog wel een gradatie lastiger dan Bobs eindspel. Na een onschuldig verlopen opening koos Dennis (zwart) voor een bepaalde variant waarbij hij iets miste en daardoor moest afwijken van de 'gewenste' voortzetting. Zijn tegenstander kreeg hierdoor het initiatief en toen Dennis ook nog eens blunderde met 17...Pa5?, verzuimde wit een pion te winnen. Vervolgens ontstond in tijdnood een middenspel met alleen nog zware stukken waarbij in ongeveer gelijke stelling wit de mist in ging op zet 26 en 27. Zwarts dame en toren vlogen wits koning naar de hals en mat in 7 was niet meer te voorkomen. Na een Spaanse opening kwam de h-lijn open en rokeerde Gert lang. Hij hoopte op een mooie aanval. Maar helaas liet hij dameruil toe en wist zwart gelijk spel te bereiken. Vlak na de 40e zet blunderde Gert en kwam in een verloren eindspel terecht. Met de moed der wanhoop en een forse dosis geluk werd het toch nog remise. Na een interessante opening, die Migchiel al vele malen eerder had geprobeerd, vond Matthieu een nieuwe voortzetting. Analyse achteraf bevestigde de theoretische kwaliteit. Migchiel vond op zijn beurt niet de beste zetten en kwam in een passieve stelling. Hij speelde wel erg snel, zodat tegen de tijd dat Matthieu met wat laatste nauwkeurigheid de winst binnen kon slepen hij door tijdsgebrek niet de beste afwikkeling wist te vinden. Het pion plus eindspel was daarna niet meer te winnen, remise dus. IM Joost kreeg met zwart een Engelse stelling op het bord waarin hij ietwat avontuurlijk met e4 en Dg5 speelde. Zijn tegenstander speelde rustig Lf1 terug, voltooide zijn ontwikkeling, stond iets beter en bood remise aan. IM Joost had op dat moment weinig vertrouwen in zijn stelling, dus hij besloot het aanbod aan te nemen.
In een Taimanov vertikte Davids tegenstander het om ...a6 te spelen. David speelde toen maar Pdb5 en stond meteen overweldigend. Zwart hield het nog lang vol, maar is eigenlijk nooit meer in de partij gekomen. 1-0! Lisa kwam met zwart prima uit de opening, alleen de witte velden rondom haar koning waren zwak. Toen ze te profylactisch te werk ging om verdere verzwakking te voorkomen, bleek er een acute dreiging in de stelling te zitten waardoor ze een pion verloor en ze meerdere zwakke pionnen overhield. Het resterende eindspel was kansloos. Marijns tegenstander speelde een Pirc. Hij misplaatste zijn stukken en kwam al snel in de verdrukking. Een vrijpion besloot uiteindelijk de partij met een trucje. Smaranda verloor na een rustige opening een cruciale pion. Daardoor kreeg haar tegenstander ook nog het centrum in handen en tikte hij vakkundig de partij uit. Als laatste was Bob nog bezig. Door actievere stukken had hij voordeel. Zijn tegenstander verbruikte veel tijd. Er werd afgewikkeld naar een eindspel met lichte stukken met een pion voorsprong voor Bob. Zijn tegenstander gaf nog een pion weg, maar toch leek het remise te gaan worden. Hij speelde niet optimaal en er ontstond een eindspel van loper + paard + pion tegen loper + pion. Dat was lastig te winnen. Bob slaagde erin zijn paard naar de juiste velden te manoevreren en zijn pion tegen de loper te ruilen. Toen ging hij rustig de pion ophalen en was er het beroemde eindspel ontstaan waarbij de ene partij behalve de koning alleen nog paard en loper heeft en de andere partij alleen de koning. Bob had dit eindspel wel een paar keer geoefend lang geleden, maar nog nooit was dit eindspel in één van zijn partijen voorgekomen. Het viel reuze mee: binnen 15 zetten had hij de koning in één van de goede hoeken vastgezet, zijn tegenstander gaf op en daarmee was met 6,5-3,5 een mooie overwinning behaald!
Ons 1e heeft nu 7 matchpunten, nog 1 matchpunt is nodig om veilig te zijn. Het programma is zwaar met wedstrijden tegen o.a. nr. 3 en 1. De volgende wedstrijd is tegen Groningen, het team dat Paul Keres versloeg en daarmee de koppositie heeft overgenomen. Die wedstrijd is op 16 maart.
