DSC9 met twee man meer soepel langs WSC 6
Vlak voor aanvang van de wedstrijd meldt de tegenstander dat zij op bord een en twee geen spelers hebben. Of het hun werkelijk sterkste spelers zijn weten we niet. Snel schakelen, geen risico nemen. We besluiten dat Bert en ik, normaal spelend op bord zeven en acht, voor de interne gaan spelen. Het hele team schuift twee plaatsen op. De wedstrijd begint met een 2-0 voorsprong. Slechts 2,5 punt hebben we nodig voor de overwinning, moet kunnen. Het lukt uiteindelijk ook, maar niet zonder bloed, zweet en tranen. Met nog ongeveer een uur te gaan is het allerminst zeker dat we ondanks de voorsprong de winst zullen pakken.
Fred pakt een snelle remise, ogenschijnlijk zat er, nadat hij eerst door het oog van de naald was gegaan, niet veel meer in, 2,5-0,5.
Antoon staat heel veel tijd achter, maar ook hij komt met zijn tegenstander een remise overeen, 3-1. Nog maar een punt te gaan.
René staat een vol stuk achter, maar speelt gelukkig door, hij moet wel, want de andere borden geven nog geen garantie op de winst. Uiteindelijk wordt het remise nadat hij een herhaling van zetten geforceerd heeft. Veel aanwezigen op de speelavond hebben zich met de eindstelling van die partij bemoeid. Alom bewondering van de schoonheid van die stelling. Ik hoop dat René deze nog op de site zet. Inmiddels staat het 3,5-1,5.
Uiteindelijk pakten Simon (oh wat is het voor hem toch heerlijk dat hij er per zet in de slotfase tien seconden bij krijgt), Jan en Edgar de winst waardoor dit mooie resulultaat zijn beslag kreeg, 6,5-1,5.
Fier aan kop van de competitie gaan we voor de derde ronde op bezoek bij onze volgende tegenstander.
