DSC2 wint verre uitwedstrijd van concurrent Waagtoren
DSC2 heeft goede zaken gedaan door de verre uitwedstrijd in Alkmaar tegen het op papier sterkste team in de klasse met duidelijke cijfers te winnen: 2½-5½.
Omdat de wedstrijd in Alkmaar om 12 uur begon, stond stond het vertrek naar Alkmaar om half 11 vanaf het station gepland. De teamleider was prettig verrast: 20 seconden voor half 11 arrivieerde de laatste speler. Met de conclusie dat als we op het bord ook zo accuraat zouden zijn de wedstrijd soepel zou verlopen, vertrokken we naar Alkmaar. Wel 2 minuten te laat natuurlijk, aangezien de teamleider nog even met de andere chauffeur moest overleggen...
Na een vlotte rit naar Alkmaar en een korte wandeling naar de speelzaal, was het net half 12 geweest. Genoeg tijd dus om even te acclimatiseren. De Waagtoren speelt boven een café-restaurant in een sfeervolle zaal. Naast ons duel tegen De Waagtoren 1, werd ook het duel De Waagtoren 2 - Zukertort Amstelveen 3 gespeeld. Die teams speelden in klasse 3D.
De wedstrijd verliep achteraf gezien vrij soepel. Verlies is nooit in zicht geweest, en alleen als het tegen zat zou 4-4 nog tot de mogelijkheden behoren. Toch was een aantal spelers van DSC2 in het begin wel een beetje nerveus, want wat er bij Ted op het bord stond.... dat kon toch niet zo horen?
Ted had in een bijzonder scherpe en tactische opening een kwaliteit gegeven. Voor niet-oplettende omstanders leek hij zelfs even een volle toren achter te staan. Het was echter een (voor Ted en zijn tegenstander) bekende variant. Nadat zwart via een grote afruil de kwaliteit had gewonnen had wit ruim voldoende compensatie voor zijn kwaliteit. De zwarte koning stond vast in het midden, en de resterende zwarte stukken nog in de startblokken. Ted maakte het daarna vlot af; de zwarte koning ging mat.
Dat bracht de tussenstand op ½-1½. Patrick de Bas had op bord 5 een vlotte remise geboekt. In het vroege middenspel hadden beide spelers het wel gezien; de vlakke stelling bood naar hun mening te weinig aanknopingspunten.
De resterende borden boden wat plusjes en wat minnetjes, maar geen grote zorgen. De spelers die zich zorgen maakte over de stelling bij Ted zagen bij Gert Legemaat op het eerste bord al vlot een stelling met een gezonde pion meer verschijnen. Kim Meulenbroek op het tweede bord had een dynamische maar op het oog gelijkwaardige stelling. Richard Oranje had op bord 4 wat probleempjes gezien de wederzijdse pionnenstructuur. Ondertussen was Walter Anema op bord 6 aan een aanval begonnen, en stond het bij Arno Wiersma en Bob Voogt op de laatste twee borden gelijk.
Het volgende resultaat was een puntendeling op bord 4. Richard had zijn stelling goed bij elkaar kunnen houden, en het resterende eindspel werd remise gegeven. Even later kwam daar een vol punt bij: de tegenstander van Arno overzag een dreiging die de partij ineens besliste: 1-3.
c3-d5De resterende borden boden een geruststellend beeld: Kim Meulenbroek stond in een eindspel met toren en licht stuk een gezonde pion voor, en ook Gert stond nog steeds zijn pion voor. Bij Walter Anema was het echter mis gegaan. De aanval, waarin hij een kwaliteit had geďnvesteerd was afgeslagen en had nog eens een kwaliteit gekost. Bob stond op het laatste bord wat gedrukt, maar het leek bij elkaar te houden. Alleen moesten enkele Alkmaarders nog wel even moeite doen om de tijdcontrole te halen; op vrijwel alle borden had DSC2 een ruime tijdsvoorsprong.
Plots werd het toch nog spannend; Kim had zijn partij verloren. Een onachtzaamheid had hem zijn toren gekost, waarna hij meteen kon opgeven. Bij Walter zag het er echter niet meer zo slecht uit; hij had een kwaliteit terug gekregen, en de witte koning stond in het open veld.
Na de tijdcontrole kwam Gert in een eindspel van 4 tegen 3 pionnen terecht, waarin beide kampen 3 pionnen op de koningsvleugel hadden, en Gert nog een vrije veropgerukte a-pion. Omdat zijn tegenstander zijn koning had laten vastpinnen op de onderste rij kon Gert met zijn eigen koning op oorlogspad. Zijn tegenstander probeerde nog een doorbraak te forceren op de koningsvleugel, maar toen dat hem gewoon een pion kostte gaf hij op. Daarmee waren de beide matchpunten binnen, want Bob Voogt had op het laatste bord na zetherhaling een halfje kunnen noteren.
Alleen Walter was nu nog bezig, en diens stelling werd met de zet beter. Met de witte koning als schietschijf midden op het bord wist Walter via schaakjes de resterende witte pionnetjes op te peuzelen, zodat hij nu ter compensatie van zijn kwaliteit achterstand 3 pionnen meer had. Toen hij even later ook nog de dames kon ruilen was het resterende eindspel totaal gewonnen: 2½-5½.
Terwijl DSC1 en DSC3 nog aan het ploeteren waren in Leiden en Alphen, zocht DSC2 ondertussen in Alkmaar een Griek op, waar de overwinning heerlijk smaakte.
