DSC1 ontsnapt met blauw oog tegen medekoploper Unitas
In het noordelijke Groningen is het vlaggenschip van DSC tenauwernood aan een nederlaag ontsnapt tegen 4-4. Dit leek vrijwel vanaf het begin tot zeer kort voor het einde een onhaalbaar resultaat. Op Houdini-achtige wijze wist DSC1 zich vergezeld van een flinke dosis geluk toch naar een gelijkspel te worstelen, wat betekent dat wij op bordpunten eerste van de drie koplopers in onze klasse blijven staan. SSC 1922 wist van SOPSWEPS'29 te winnen en voegde zich zo bij DSC1 en Unitas.
Een uitgebreide impressie
Unitas was weliswaar op papier een stukje sterker, maar je daar door laten imponeren heeft toch niet zo veel zin: zo vingen we opportunistisch gestemd de verre reis naar Groningen aan. Henk Mannen en Kim Meulenbroek zouden op eigen gelegenheid komen, Patrick de Bas en Marten Wortel waren van plan zich in Utrecht bij de groep te voegen. Omdat teamleider Richard Oranje verhinderd was (hopelijk was het feestje leuk, Richard? :-D ), vertrokken Walter Anema, Gert Legemaat en de voor Richard ingevallen Pieter Buzing onder leiding van de invallende teamleider Joram op den Kelder al rond negen uur 's ochtends vanuit Delft. Het was behoorlijk koud buiten, zo dat Walter zich zelfs per auto naar het station liet brengen, dus prima weer voor een potje binnen schaken. Ondanks het droevige feit dat teamleider en ondergetekende de pannenkoekenlunch was vergeten, hadden we toch genoeg proviand aan broodjes en fruit bij ons om de reis door te komen. Enkel Gert was duidelijk licht ontstemd dat hij zo lang moest wachten op z'n cafeïneshot: de koffieverkoopster die met ons de trein instapte, hebben we de gehele reis niet meer terug gezien. Patrick moest vanuit Den Haag komen en kampte met een uitvallende trein, maar alle andere teamleden wisten op tijd de speellocatie te bereiken.
Toen de wedstrijd eenmaal begonnen was, zag het er al spoedig niet al te rooskleurig uit voor de onzen. Het aantal mindere stellingen oversteeg duidelijk het aantal betere stellingen, en uw teamleider zag het aan en was er niet al te gerust op. Toen de eerste stofwolken waren opgetrokken, was de situatie helaas niet verbeterd. Joram speelde op bord 1 duidelijk beter dan zijn tegenstander, ondanks het feit dat Unitas voor het eerst hun op papier sterkste speler op bord 1 hadden geposteerd. Joram was relatief snel en als eerste klaar en had het eerste punt voor DSC op het scorebord gebracht. Met wit speelde hij niet erg ambitieus en kreeg een stelling op het bord die een beetje leek op een kruising tussen een Pirc en een gesloten Spanjaard. Zijn tegenstander posteerde een paard op een plek waar het al snel weer kon worden weggejaagd, met de hoop om in de tussentijd in het centrum te kunnen breken. Tactisch dacht hij zich dit te kunnen verantwoorden door een vrij ingewikkelde variant die een kwaliteitsoffer tegen een pion in zou houden. Joram koos echter simpel voor een stelling met twee paarden tegen toren en pion, waarin hij overwegend positioneel voordeel had. Met een kleine tactische pointe wist hij na wat manoeuvreren de zwarte verdediging te slechten.
Ook op bord 3 was het met Marten de goede kant op gegaan. We hadden zelfs uitgebreid aan openingsvoorbereiding gedaan. Lezers die Marten kennen, zullen zich er niet over verbazen dat de openingsvoorbereiding zich beperkte tot een uitgebreide discussie over welke eerste zet Marten met wit zou gaan spelen. Het moest natuurlijk wel iets nieuws zijn, en na uitgebreid gedelibereer (het was een lange treinreis...) speelde Marten 1. b4 . De stelling ontwikkelde zich in een soort Koningsindische structuur met een witte pion op e3 in plaats van e4 en een zwarte pion op f6 in plaats van f5. Marten wist er in te slagen er een heksenketel van te maken, zoals hij graag ziet! In de complicaties was hij duidelijk de betere schaker en hij won uiteindelijk vrij overtuigend.
Hiermee leek de koek wel een beetje op. Aangezien uw teamleider en schrijver zelf al klaar was met schaken, had hij alle tijd om zich zorgen te maken over de zorgwekkende staat van de overige borden. Op het scorebord was een stand van 2-0 in Delfts voordeel te zien, maar mijn eerste inschatting was dat ik niet verbaasd zou zijn om aan het einde van de middag een stand van 6-2 in het voordeel van Unitas te zien.
Op bord 2 was Kim er met zwart in het Aangenomen Damegambiet niet in geslaagd om de witte druk van zich af te werpen. Hij was een gezonde pion achter gekomen, terwijl hij ook nog eens het mindere lichte stuk had. De witte loper was duidelijk superieur aan het zwarte paard. Ogenschijnlijk lag een vrij soepele winst voor wit in het verschiet.
Op bord 4 had Gert met zwart een opening gekozen die resulteerde in een paardenpaar tegen een wit loperpaar, waar wit wel een verzwakking van zijn pionnnenstructuur voor had moeten toelaten. Een uiterst dynamische stelling die Gert meestal goed ligt. Vandaag ging het echter wat minder: zijn tegenstander won een pion en miste vervolgens in eerste instantie een combinatie waarmee hij zijn materiaalvoorsprong had kunnen vergroten, maar sloeg in tweede instantie wel toe. Een machtig wit loperpaar was veel sterker dan een zwarte toren. Erg veel kansen bood de zwarte stelling niet meer.
Op bord 5 pakte Henk de opening met wit wellicht iets te voorzichtig aan. Zijn tegenstander verkreeg een plusje in de vorm van een mooi pionnencentrum. Uiteindelijk neutraliseerde Henk weliswaar het zwarte centrum, maar had daarbij wel een kwaliteit tegen een pion verloren. Het leek me misschien houdbaar voor wit, maar zeker geen prettige stelling om nog een hele middag te moeten verdedigen.
Op bord 6 werd Patrick met zwart in het Spaans met een zijvariantje geconfronteerd waarbij de witspeler een pion offert voor een drukstelling. Patrick was al met een lichte tijdsachterstand aan de partij begonnen en wist niet goed hoe hij om moest gaan met de stelling. Naar eigen zeggen dacht hij op een gegeven moment wellicht de stelling weer een beetje bij elkaar te hebben. De stelling met ongelijke lopers leek echter allesbehalve remiseachtig: er stonden nog zware stukken op het bord; de witte loper keek dreigend de zwarte koningstelling binnen die nauwelijks meer door pionnen werd beschermd, terwijl zijn zwarte evenknie niet veel actiefs deed. Voor een mens een schier ondoenlijke taak om te verdedigen, en misschien voor een computer ook wel.
Op bord 7 bereikte Walter met wit niet heel veel in de opening. Zwart wist te bereiken dat wit zijn koningstelling behoorlijk moest verzwakken, maar het is niet geheel duidelijk of het nodig was om daarna een pion kwijt te raken. Volgens Marten niet, ik heb het niet goed gezien. Hoe dan ook: Walter stond een pion achter en zijn koning probeerde hard naar de damevleugel weg te rennen om erger te voorkomen, hoewel je ook op de damevleugel niet echt kon spreken van toereikende pionnenbescherming voor de witte monarch.
Pieter was zo genereus geweest om in te vallen voor onze feestende teamleider, en hij mocht op bord 8 voor Delftse glorie strijden. Op het oog had hij al snel te maken met een vervelende achtergebleven pion op de e-lijn. Hij poogde zijn problemen op tactische wijze op te lossen, maar dit had niet het gewenste effect. Zo was hij helaas met een kwaliteit binnen in volstrekt hopeloze stelling achtergebleven.
Geen al te beste vooruitzichten, maar er zat een tijdnoodfase aan te komen. Als teamleider moest ik mijn analyse met mijn opponent hiervoor zo'n twintig minuten uitstellen, want het leek me een goed idee om even aan te zien hoe de zaken zich zouden ontwikkelen. De wedstrijdleider voorspelde tegenover mij dat er wel eens wat meer duidelijkheid zou kunnen ontstaan in de tijdnoodfase, en achteraf bleek dat hij de spijker op de kop sloeg. Even een bedankje aan de wedstrijdleider trouwens: Roland Kroezen was als vervanger opgetrommeld omdat de in eerste instantie ingedeelde wedstrijdleider zich op de dag zelf ziek had afgemeld.
En toen stond het opeens 3½-½! Gert had een nieuw schaakboek aangeschaft van Lars Bo Hansen, waarvan overigens een uitstekende recensie op Chessvibes te vinden is. Hij vertelde na afloop dat hij het boek gedurende de treinreis naar Groningen had doorgebladerd en in het hoofdstuk over praktische tips op een drietal tijdnoodtips was gestuit. Met deze tips in het achterhoofd (1. bereken geen onnodige tactische varianten, 2. houd al je stukken gedekt, 3. doe geen onnodige pionzetten) kwam hij in de tijdnoodfase beter beslagen ten ijs dan zijn tegenstander. Deze was zo vriendelijk om door een simpel vorkje de helft van zijn mooie loperpaar voor niets in de aanbieding te doen. Gert profiteerde optimaal, zijn tegenstander kon meteen opgeven. Pieters hopeloze stelling werd gered doordat zijn tegenstander pardoes eeuwig schaak toeliet.
Tegelijkertijd had Walter weer wat meer kansen gekregen op complicaties en leek Kim weer kansen te hebben om zich te verdedigen nu er enkel nog pionnen op één vleugel waren overgebleven. Bij Patrick was de situatie helaas niet wezenlijk veranderd, en Henk had als extra euvel met een verzwakte pionnenstructuur te maken gekregen. Toch leek 4½-3½ voor Unitas nog steeds de meest waarschijnlijke uitslag.
Kim miste een sterkere verdediging en verloor een tweede pion en vervolgens de partij. Over de hele partij bekeken een verdiende overwinning voor zijn tegenstander. Walter wist geen gebruik te maken van de mogelijkheid tot compliceren en naast een materiële achterstand werd zijn koning nu ook op de damevleugel uitgerookt en mat gezet. Hiermee leken onze kansen definitief verkeken, omdat Kim en Walter ogenschijnlijk de meeste kans hadden op een schwindel. Patrick verloor zoals verwacht kansloos en Henk was in een hopeloos eindspel toren tegen loper beland. Hoewel hij nog voldoende tijd had, miste Henks tegenstander vele malen de beste voortzetting. Uiteindelijk wist hij dan toch op winnende wijze de kwaliteit terug te offeren, waardoor een vrijpion kon doorlopen. Uit arren moede speelde Henk maar een vrijpion naar voren. Groot was de ontsteltenis bij alle toekijkende Unitas-spelers toen hun overgebleven teamgenoot in plaats elementair met zijn koning de pion tegen te houden (koning stond gewoon in het vierkant) met als resultaat een dame extra, ook Henk in staat stelde een dame te halen. Het resterende dame-eindspel werd snel remise.
Een erg gelukkig gelijkspel. Maar: geluk is met de overwinnaars, niet waar? Nog steeds aan kop! Volgende ronde het lastige SOPSWEPS'29, dat als ze in hun sterkste opstelling kunnen verschijnen, het sterkste team van onze klasse is.
| Unitas | 2187 | - | DSC Delft 1 | 2148 | 4-4 | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | J. Geurink | 2297 | - | Joram op den Kelder | 2228 | 0-1 |
| 2 | FM A.H.P. Clemens | 2209 | - | Kim Meulenbroek | 2103 | 1-0 |
| 3 | P. Hulshof | 2222 | - | Marten Wortel | 2320 | 0-1 |
| 4 | B. van der Marel | 2179 | - | Gert Legemaat | 2188 | 0-1 |
| 5 | J. Balje | 2190 | - | Henk Mannen | 2106 | ½-½ |
| 6 | L. Cako | 2182 | - | Patrick de Bas | 2125 | 1-0 |
| 7 | Y.J. Jellema | 2099 | - | Walter Anema | 2077 | 1-0 |
| 8 | M.J. Riksten | 2118 | - | Pieter Buzing | 2033 | ½-½ |
